Investeren in blue chip-aandelen kan de reputatie hebben saai, onhandig en misschien zelfs een beetje achterhaald te zijn. Het is echter geen toeval dat ze de overweldigende voorkeur genieten van vermogende investeerders en solide financiële instellingen. Iedereen met gezond verstand zou een aandeel willen hebben in bedrijven die ze niet alleen begrijpen, maar die al generaties lang een bewezen staat van dienst van extreme winstgevendheid hebben, en blue chips passen zeker in de beschrijving. Gemeten over lange periodes hebben blue-chipaandelen geld geslagen voor eigenaren die verstandig genoeg zijn om ze vastberaden vast te houden door dikke en dunne, goede en slechte tijden, oorlog en vrede, inflatie en deflatie.
En het is niet alsof ze onbekend zijn. Ze zijn alomtegenwoordig; vanzelfsprekend. Blue chip-aandelen vertegenwoordigen vaak bedrijven die in de kern van de Amerikaanse en wereldwijde zaken zitten; bedrijven die opscheppen over verleden dat net zo kleurrijk is als een roman en verweven is met politiek en geschiedenis. Hun producten en diensten doordringen bijna elk aspect van ons leven.
Hoe is het dan mogelijk dat blue chip-aandelen lang de overhand hebben gehad in de beleggingsportefeuilles van gepensioneerden, non-profitstichtingen, evenals leden van de top 1% en de kapitalistische klasse, terwijl ze bijna volledig werden genegeerd door kleinere, armere investeerders? Dit raadsel geeft ons een kijkje in het probleem van vermogensbeheer zoals het is en vereist zelfs enige discussie over gedragseconomie. Blue chip-aandelen behoren niet uitsluitend tot het rijk van weduwen en verzekeringsmaatschappijen, en hier is waarom.
Wat is een Blue Chip-aandeel?
Een blue chip-aandeel is een bijnaam die wordt gegeven aan het gewone aandeel van een bedrijf dat verschillende kwantitatieve en kwalitatieve kenmerken heeft. De term “blue chip stock” komt van het kaartspel Poker, waar de hoogste en meest waardevolle kleur van de speelchip blauw is.
Er is geen universele overeenkomst over wat precies een blue-chip-aandeel vormt, en er zijn altijd individuele uitzonderingen op een of meer regels, maar over het algemeen zijn blue-chip-aandelen / bedrijven:
- Beschikken over een gevestigd record van stabiel verdienvermogen gedurende meerdere decennia.
- Bemachtig een even lange staat van dienst van ononderbroken dividendbetalingen aan gewone aandeelhouders.
- Beloon aandeelhouders door het dividend te laten groeien met een tarief dat gelijk is aan of aanzienlijk hoger is dan het inflatiepercentage, zodat het inkomen van de eigenaar ten minste elke twaalf maanden toeneemt, zelfs als hij of zij nooit een ander aandeel koopt.
- Geniet van een hoog rendement op kapitaal, vooral gemeten aan de hand van het rendement op eigen vermogen.
- Sport een ijzersterke balans en resultatenrekening, vooral gemeten aan de hand van zaken als de rentedekkingsgraad en de geografische en productlijndiversiteit van de kasstromen.
- Koop regelmatig aandelen terug wanneer de aandelenprijs aantrekkelijk is in verhouding tot de inkomsten van de eigenaar;
- Zijn aanzienlijk groter dan de typische onderneming en behoren vaak tot de grootste ondernemingen ter wereld, gemeten naar zowel beurskapitalisatie als bedrijfswaarde.
- Een soort van groot concurrentievoordeel hebben dat het buitengewoon moeilijk maakt om hun marktaandeel te ontnemen (wat kan komen in de vorm van een kostenvoordeel dat wordt bereikt door schaalvoordelen, een franchisewaarde in de geest van de consument of eigendom van strategisch belangrijke activa zoals keuze olievelden.)
- Geef obligaties uit die als investment grade worden beschouwd, waarbij de beste van de beste een Triple-A-rating is.
- Zijn, althans in eigen land, opgenomen in de componentenlijst van de S&P 500-index. Veel van de blauwste blue chips zijn opgenomen in de selectievere Dow Jones Industrial Average.
Waarom Blue Chip-aandelen populair zijn bij vermogende beleggers
Een van de redenen waarom vermogende beleggers zo dol zijn op blue-chipaandelen, is omdat ze de neiging hebben om zich te verenigen tegen aanvaardbare rendementen – historisch doorgaans tussen 8% en 12% met herbelegde dividenden – decennium na decennium. De reis is op geen enkele manier soepel, met druppels van 50% of meer die meerdere jaren aanhouden, maar na verloop van tijd oefent de economische motor die de winst produceert zijn buitengewone kracht uit. Het komt tot uiting in het totale rendement van de aandeelhouder, ervan uitgaande dat de aandeelhouder een redelijke prijs heeft betaald.
(Zelfs dan is dat niet altijd een vereiste. Zoals de geschiedenis heeft aangetoond, betaalde je zelfs als je belachelijk hoge prijzen betaalde voor de zogenaamde Nifty Fifty, een groep geweldige bedrijven die 25 jaar later de lucht in werd gegooid. de beursindexen verslaan ondanks dat verschillende bedrijven op de lijst failliet gaan.)
Door de aandelen rechtstreeks aan te houden en enorme uitgestelde belastingverplichtingen toe te staan, kunnen de rijken sterven terwijl de individuele aandelen nog in hun bezit zijn, en deze doorgeven aan hun kinderen met behulp van iets dat bekend staat als de opgevoerde basisachterstand. In feite, zolang u zich nog steeds onder de limieten van de successierechten bevindt wanneer dit gebeurt, worden alle uitgestelde vermogenswinstbelasting die zou zijn verschuldigd, vergeven. Het is een van de meest ongelooflijke, langdurige, traditionele voordelen die beschikbaar zijn om investeerders te belonen. Als u en uw echtgenoot bijvoorbeeld voor $ 500.000 aan blue-chipaandelen hebben verworven en deze hebben vastgehouden, doodgaan nadat ze in waarde waren gegroeid tot $ 10.000.000, zou u uw nalatenschap zo kunnen indelen dat de vermogenswinst die verschuldigd zou zijn op de niet-gerealiseerde winsten van $ 9.500.000 ($ 10.000.000 huidige waarde – $ 500.000 aankoopprijs) worden onmiddellijk vergeven. Je zou ze nooit hebben betaald. Uw kinderen hoeven ze nooit te betalen. Het is zo’n groot probleem dat je vaak beter kunt compounderen tegen een lagere snelheid met een bedrijf dat je tientallen jaren kunt behouden dan te proberen in en uit te vliegen van positie naar positie, altijd op jacht naar een paar extra procentpunten.
Een andere reden waarom blue chip-aandelen populair zijn, is dat ze een relatief veilige haven bieden tijdens economische rampen (vooral in combinatie met goudgerande obligaties en kasreserves). Onervaren en armere investeerders denken hier niet te veel over na, want ze proberen bijna altijd te snel rijk te worden, schieten naar de maan, op zoek naar dat ene ding dat hen onmiddellijk rijk zal maken. Het loopt bijna nooit goed af. Markten zullen instorten. U zult uw bezit aanzienlijk zien dalen, ongeacht wat u bezit. Als iemand je iets anders vertelt, zijn ze ofwel een dwaas of proberen ze je te misleiden. Een deel van de reden dat blue chips relatief veilig zijn, is dat dividendbetalende aandelen de neiging hebben om minder te dalen in bearmarkten vanwege iets dat bekend staat als yield support. Bovendien profiteren winstgevende blue chips soms op de lange termijn van economische problemen, omdat ze verzwakte of failliete concurrenten kunnen kopen of verdrijven tegen aantrekkelijke prijzen.
Ten slotte houden vermogende en succesvolle beleggers meestal van blue-chipaandelen, omdat de stabiliteit en kracht van de financiële overzichten betekenen dat het passieve inkomen nauwelijks in gevaar komt, vooral als er een brede diversificatie in de portefeuille is. Als we ooit op het punt komen dat Amerika’s belangrijkste blue-chips massaal dividenden verlagen over de hele linie, hebben beleggers waarschijnlijk veel grotere dingen aan hun hoofd dan de aandelenmarkt. We kijken waarschijnlijk naar een reeks omstandigheden waarin de beschaving eindigt zoals we die kennen.
Wat zijn de namen van sommige blue chip-aandelen?
Over het algemeen omvatten sommige namen die u op de lijst van de meeste mensen zult vinden, evenals de roosters van vermogensbeheerders met witte handschoenen, bedrijven zoals:
- 3M
- American Express
- AT&T
- Berkshire Hathaway
- Boeing
- Chevron
- The Clorox Company
- The Coca-Cola Company
- Colgate-Palmolive
- Diageo
- Exxon Mobil
- General Electric
- The Hershey Company
- Johnson & Johnson
- Kraft Heinz
- McDonald’s Corporation
- Nestlé SA
- PepsiCo
- Procter & Gamble
- United Technologies
- Visa
- Wal-Mart-winkels
- The Walt Disney Company
- Wells Fargo & Company
Van tijd tot tijd zult u een situatie tegenkomen waarin een voormalige blue-chip-aandeel failliet gaat, zoals de ondergang van Eastman Kodak in 2012. Hoe verrassend het ook mag klinken, zelfs in dat soort gevallen, eigenaren op lange termijn kan uiteindelijk geld verdienen door een combinatie van dividenden, spin-offs en belastingverminderingen.
De realiteit is dat als u redelijk gediversifieerd bent, een voldoende lange periode aanhoudt en tegen een prijs koopt, de genormaliseerde winstopbrengst van de blue-chipaandelen redelijk is in verhouding tot de rente op Amerikaanse staatsobligaties, afgezien van een catastrofale oorlog of daarbuiten. contextgebeurtenis, er is nog nooit een tijd in de Amerikaanse geschiedenis geweest waarin u failliet was gegaan door als klasse blue-chipaandelen te kopen. Natuurlijk, je had periodes als 1929-1933, 1973-1974 en 2007-2009; periodes waarin u 1/3 of 1/2 van uw vermogen in termen van marktwaarde voor uw ogen zag verdwijnen. Dat is een deel van de afweging. Die tijden zullen terugkeren, keer op keer. Als u aandelen houdt, zult u die pijn ervaren. Pak het aan. Kom eroverheen. Als u denkt dat het kan worden vermeden, moet u geen aandelen bezitten. Voor de echte buy-and-hold-investeerder zegt het niet veel; een blip op de multi-generatie holding chart die uiteindelijk zal worden vergeten.
Ahmad Faishal is now a full-time writer and former Analyst of BPD DIY Bank. He’s Risk Management Certified. Specializing in writing about financial literacy, Faishal acknowledges the need for a world filled with education and understanding of various financial areas including topics related to managing personal finance, money and investing and considers investoguru as the best place for his knowledge and experience to come together.